Eendagsvlieg

op een ochtend vroeg voor een lonkende spiegel
het staren naar bulten en barsten
die onverlet gestaag het gelaat veroverden
het gaat al dagen en maanden zo
zomaar barst het harnas
en kraken ribben als oude kastdeuren met elke zucht
tijdvingers kronkelen als adders over het lichaam, in brand
en schroeit het vast aan de ochtend, nog voor de nacht het hoofd verlaat
hopen dat het morgen niet ontwaakt
als een eendagsvlieg die met één zucht lucht
er het beste van probeert te maken