drum&rizzla

ik was er een van Drum & Rizzla
een van ‘n blikkie lauw, gestrekt in het stekelige meigras op de oever
ik was er een van op het bankje, verveeld langs de Maas,
aan de zomerstoffige kiezelgroeves
met makkers avonden confisquerend maar niet willen zien hoe mooi de zon de dag verliet
tijd had geen grip op mijn leven, hier ingebakerd tussen klein en kleinzielig
met royale dromen in een veel te kleine wereld
kuiten was grappen over zij die het met iedereen deed behalve met ons
hoe ze kiezelchauffeurs uit de groeven plezierde
en wij met een blikkie lauw schaterlachen
ik wist het zeker maar had niks nog nooit gezien
in mij ontbloeiden gedachten richtingloos, tijdens nachtwandelingen stuurloos
meester zijn in verhalen van twee woorden
guldens maken van gevonden kwartjes
om te eindigen als een herinnering, slechts
ik was er een van denken maar nimmer doelgericht
de wereld de baas
wij klommen op kiezelbergen hoog met Drum & Rizzla
en een blikkie lauw
gympen op zomerregennatte stenen, rollend naar de koude groeve
haastig naar boven
niks meer om vast te grijpen en eindigen met een plons
in het steendode water, ver weg onder mij