randen van straten vol met zonbleek hout
golven trappend hoog op pronkende heuvels
huizen stijgen richtingloos langs het klimmende asfalt,
langs de uitdijende wangen van een stad
van bordes naar bordes
tussen de bontgekleurde planken
van brug tot brug
het westenwater mistig en verleidend
in dikke plakkerige dekens, kil
rustend op de stenen kust
die vredig de stemmige mens bedient
van uitzicht en de vertrekkende zon
“morning forecast chilly, traffic heavy on the 101”
de verkwanselde schoonheid van het afbladderende rood
hier huist deur aan deur
de solitaire pracht
van een volle long en een bonkend hart
de gespannen spieren
van een stad die alleen maar lacht
Mijmeringen. Ontboezemingen. Beslommeringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten