Ren

houd je hand voor je mond
als je kijkt
en alles valt voor even mee
tussen de bieten en de netels
sluit je ogen als je luistert
naar de verte
waar de kerkklok vijf uur fluistert
ren als het even kan
met me mee
langs weidepaaltjes en groeven
langs de Maas en de boomhut in de bocht en België aan de overkant
gympen zoeven door het gras
langs de rijpe eik
langs geurende hooibalen
en een smeulende oeverbrand
langs het bekladderde zitbankje hoog op de dijk
uitgerust met oude van dagen
met de jaren in lagen
gegroefd en gelaten mompelen ze gedwee
‘o jee rustig knul
spreek niet met je benen
als je hoofd onrustig is…’
sluit je ogen
ruik het stoofvlees braden
je hoort haar nog roepen
‘en vandaag geen minuut te laat…’