Steegjes

steegjes krioelen in een naar vreemdheid stinkende zichzelf herhalende stad die zichzelf herhaalt als een hanglipparade van kuilende stoepen en muren vermomd om doorheen te gluren, zo achteloos penetrabel zijn de gangpaden voor afsnijders en muurlittekens waar niemand langer veilig in is dan de duur van zijn tocht erdoorheen de aandrijvers van een stad op zijn smalst! vrees hier niet wat de bocht kan brengen hij verbindt louter wat niets met elkaar te maken wil hebben zoals steegpezen gebald in spierballentaal met toeschouwende klaphekjes en godgloeiende bbq’s en vijvers achter buxushaagjes waar het zo lekker doorheen raggen is