Met slechts wat denkwerk kwam het er niet uit.
Gevangen waren ze, deze delen van een geheel.
Als samengebonden riet opgesteld en gerangschikt.
Zonder alfabet of bepaling van tijd en plaats.
Een vonk vermomd als klinker.
Zou zich nu onsterfelijk kunnen maken.
Zoals liefde wel eens kwaadschiks wraak neemt.
En groeiend tot kwaaie bedoeling de boel in lichterlaaie zet.
Het zal zich uiteindelijk uiten als een letter die zich uit een gedachte perst.
Zich van het deel loswrikt als een tiener van zijn wortels.
Zich daarna wringt ergens tussen beter en branie.
En nooit meer ergens voor zwicht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten